Forum Umocnionych w Chrystusie ;)

ożesz

tak... smutno. I tak spokojnie? osz. :* dobrze, że jesteś spokojna.

Tak.. spokojnie... To mnie cieszy... Bo nie utraciliśmy ze sobą kontaktu, nawet jeśli byśmy stwierdzili że to był błąd.. Smile

nie żebym Cię chciała martwić, albo żebym mówiła "a nie mówiłam" tylko u nas też tak było :/ no i co ? i nic... pisałam na gg. nieważne. Na pewno Krzsiu jest zdecydowanie bardziej dojrzały emocjonalnie niż Łoś :/

Teraz to Krzysiek do mnie wciąż pisze... Ja tylko odpisuje... Wink

smutek. pelno smutku. wciaz smutek. co mam z tym zrobic? ponad rok temu, ksiadz powiedzial mi, ze uderza go we mnie ten ogrom smutku. potem to sie poglebilo, choc staralam sie chowac to w sobie. nie mam juz chyba sily.

Hmn.. Może twoje towarzystwo nie daje ci możliwości pozytywnego myślenia? Ja miałam niedawno ten sam problem.. Przy Krzyśku, innych znajomych wciąż byłam smutna, miałam negatywne myślenie. A przecież tak naprawdę taka nie jestem! No i trafił się taki Kamil, co to wszystko zmienił Very Happy

Po spotkaniu z nim nie mogłam przestać się uśmiechać, a przy nim poprostu wiem, że żyje Wink

I bardzo mu za to dziękuje.. Smile

hmm.. ja proponuję przeprowadzić takie małe 'śledztwo' Wink

co jest powodem (powodami) smutku?
w jakich sytuacjach smutek jest glębszy, a w jakich mniej zauważalny?
co zwykle pomagało w wyjściu z 'dołka'?

ja sama też bardzo często mam problemy ze smutkiem i wiem , że to nie jest łatwa sytuacja Sad

w każdym bądź razie obiecuję modlitwę! ;*

no ja właśnie chyba choruję na smutek... i tak naprawdę... chyba mi czegoś brak, dlatego zaczynam użalać się nad sobą, co żeby ktoś to zauważył i się głebiej zainteresował... a potem ten stan coraz bardziej zaczyna mi się podobać no i ide coraz, niżej, niżej, niżej... nie żebym się staczała, bo niby mam swój system wartości, ale jest mi po prostu coraz smutniej... bo chyba powoli zaczęłam tracić sens. i wiarę w cokolwiek. Boję się tego Sad

zawsze kiedy wracałam ze spowiedzi takie smutki szybko mijały, czułam się lepiej. Niedawno byłam u spowiedzi. Przeżyłąm ją zupełnie inaczej. Dobrze. Lepiej niż zwykle. Tylko po niej chyba nic się nie zmieniło. Nadal jestem smutna, czuję się głupia i winna wszystkiemu co się dookoła dzieje... Sad

Brak mi jakiegokolwiek światełka z przodu Sad