Forum Umocnionych w Chrystusie ;)

Tutaj załanczamy nasze wiersze, rysunki, lub linki z naszą twórczością Wink

Tutaj również komentujemy twórczość innych Wink

Ja chciałabym się pochwalić moim rysunkiem Wink

ZAPRASZAM i PROSZĘ O KOMENTARZE W TYM TEMACIE!

[link widoczny dla zalogowanych]

Jaaa...teraz jak jest mi weselej..to zamieszcze wiersz, który napisałam daawno, gdy było mi źle..nawet bardzo źle..

zgasła iskierka nadziei
i znów sama...
i znów bez nikogo....
kto by przytulił, porozmawiał...
samotna i niechciana...

oczy zniknęły gdzieś za mgłą...
i nie widzą nic....
ale serce widzi i czuje ból przeszywający na wskroś....

czemu tak jest?
kto tego chciał?
może Ty?
na pewno nie ja..

mi ciężko i ciężej wciąż
niech zjawi się taki ktoś...
kto by ponownie zapalił
zgasłą we mnie iskierkę nadziei...

Teraz wiem, że właśnie ta nadzieja to najważniejsze:)
Od tamtej pory mój blogna Onecie zmienił nazwę na [link widoczny dla zalogowanych]
I pod takim adresem istnieje po dzień dzisiejszy:P

cYa;*

No dobra... napisałam to, kiedy byłam rozdarta, właściwie teraz też jestem. Jak tak sobie go czytam, to widzę ile we mnie jest sprzeczności. Ale niech już tak pozostanie.

***

Nie patrz
Ta rozpacz jest zaraźliwa
Ściany odbijają zazdrość

Nie patrz
Chcę by twe oczy świeciły
Blaskiem szczęścia, nie łez

Nie patrz
Ten smutek przeraża tak,
Jak nic innego nie potrafi

Nie patrz
Bądź sobą tu i teraz, zawsze
Bądź kimś w oczach innych

Nie patrz
Na to, co nie godne twego spojrzenia
Zło czai się za twoimi oczami

Nie patrz
Samotność nie jest grzechem
Bo samotności nie ma wcale

Nie patrz
Tam nie ma żadnego życia
Tam jest rozpacz zaraźliwa.

Nic nie zmyje zieleni z tego świata
Zieleń pozostanie, rozjaśniając każdą czerń

Spójrz
Nadzieja rośnie w nas
Nie ma nigdzie zła
To tylko kierunki pomylone

Spójrz
Bo tam, gdzie nie patrzysz
Jest coś, co potrzebuje twego wzroku

Spójrz
To zrozpaczone dusze
Szukają w tobie oparcia
Pomóż im, bo sam kiedyś
skosztujesz zieleni z ich oczu

Skarpetkaa, Ty to masz talent :* ("bigos")

Ja też pisałam to gdy było mi ciężko. A teraz jest mi jeszcze ciężej. I teraz widzę, że to całkiem pasuje do moich uczuć, których już chyba nie potrafię TAK opisywać...

***

Z każdym krokiem jest coraz gorzej.
Stanie na tym, ze nie będę miała siły żyć.
I wtedy nie zostanie nic.
Tylko pusta otchłań.

Tak, pustka dźwięcząca niczym serce dzwonu z mosiądzu.
Niczym harfa i lutnia na górze smutku.

A potem...
Na końcu świata zatrąbi róg rogów.
Największy i Miłosierny spojrzy wtedy na mnie z góry i nie powie nic.
Tylko pustka dźwięcząca wciąż w mych uszach,
odbijać się będzie jak strzała.
Jak najgorszy, najbardziej łaknący przemocy kauczuk.
Jak nic.

Tylko pustka.
I znowu nic.

I potem ostatnia nadzieja opuści świat uczuć.
A potem barwy opuszczą świat marzeń.
I strach zostanie.
Jako ostatni.
Towarzyszyć będzie dalej i dalej, aż...
Skończy się żywot moich zmysłów.
Odejdą w nieopanowaną dal.
I ostatni mój most pamięci, opuści mnie.

A dalej tylko pustka i nic...
I znowu nic i pustka i otchłań tęsknoty , żalu i bólu.

A potem świadomość się skończy.
I rozumu będzie kres.
Ostatni dreszcz szczęścia od tak dawna, opuści zostawiając samą,
na pastwę pustej otchłani końca życia wiecznego...

Hmmm...... takie wiersze są piękne, ale dołują Sad

Teraz dajemy coś wesołego:)
Przepraszamm,że ja zacznę jutro? Tak, może jutro..
Postaram się Smile

Głowki do góry:*:*

Tak....wasze wiersze bardzo mi się podobają....są piękne. Kryją w sobie cząstke was. Widzę, że mam tutaj wiele bratnich dusz Wink

I bardzo zdolne poetki... Smile

Mó wiersz, również odzwierciedla to co przeżywałam wczoraj.... Jest on dla mnie bardzo osobisty, ale chciałabym by ktoś go poczytał... narazie wiem, że kofana BachAnka to już zrobiła i zostawiła mi komentarzyk :*:*:*:* DZIEKUJE!
PZDR for ALL...:*

hm...
tylko, ze wiekszosc, wlasciwie wszystkie moje wiersze sa smutne...

Ja mam kolejny wiersz..
Czy dołujący i smutny?
Oceńcie sami;-)

Ja jestem słaba, świat dokoła silny.
Mogą mną rządzić.
Nie umiem się bronić.

Ja jestem naiwna, świat dokoła fałszywy.
Ufam każdej osobie,
a oni..po prostu mnie oszukują.

Ja jestem mała, świat dokoła wielki.
Mi wystarczy bycie z boku.
Ludzie spychają mnie na dno.

Ja jestem bezbronna..mój Pan jest silny.
Tylko, że..
On mnie strzeże.
Z Nim cały świat zostawiam daleko w tyle.

Całkiem pozytywny ten wiersz... Smile

Bardzo ładny....

Dzięki;*;*
Napisałam go całkiem niedawno pod wpływem impulsu..tak po prostu.
cya;*

"Ukryta depresja"

Serce w smutku pogrążone,
Umysł nie wie sam dlaczego.
Każda czynność wykonana,
niszczy,
nigdy nie naprawia.

Jestem zła.
Winna.
Niczyja.

Nikt mnie nigdy nie wysłucha,
krzyku serca nie usłyszy,
on- jak zwykle- odbity od ścian
wróci,
tu do środka,
z jeszcze większym hukiem.

Wśród ludzi rzadko odsłaniam duszę.
Zasłaniam sie kłamstwami, usmiechem.
Zwykle gdy to robie kończu sie na płączu, lęku.
Kończy sie na zamknięciu w sobie.

Wśród NICH staram się być szczęśliwa.
zaden z NICH mi nie pomoże..."

Kochana, to jest śliczne... Dzisiaj jak sobie wracałam do domu, to się zastanawiałam, czy by poprostu przestać być TAKA smutna... Przecież może mi przejdzie w klońcu, zawsze byłam TaaaaaaaaaaaaKaaaa zwariowana... A teraz. Postanowiłam 'robić dobra minę do złej gry'. Poprostu schować się w sobie. nie pokazywać smutków i tego jak mi ciężko. Ale widzę, że to jednak nie jest najlepsze wyjście... Sad

"Tego dnia czystość została pogrzebana, razem z nią legł wstyd. Tego dnia upadł duch wygięła się do wewnątrz bezpowrostnie elipsa ma..."

a biala roza mojej niklej acz pieknej nadziei zwiedla kolejny raz w tym zimnym roku smutku...

tak ot. samo wyszlo mi z glowy. wybaczcie brak gramatycznosci i beznadzieje.

nadzieja nigdy nie więdnie. Po prostu straciłaś ją z oczu. Spróbuj znaleźć ją od nowa. Wtedy będzie jeszcze silniejsza :*

moze i tak... ale moja nadzieja jest zbyt czesto i zbyt ofensywnie bombardowana niepowodzeniami...